Kennisgeving Kernenergiewet aanvraag tweede kerncentrale Borssele
Nadat het Zeeuwse elektriciteitsbedrijf Delta er al jaren over praatte is het nu zover. In de Staatscourant wordt de Kennisgeving Kernenergiewet gepubliceerd over het ontvangen van de startnotitie van Delta voor het "Bouwen en vervolgens bedrijven van een tweede kerncentrale Borsele". Voor die activiteit zijn onder meer vergunningen nodig op grond van artikel 15, onder a en b, en artikel 29 en artikel 34 van de Kernenergiewet en op grond van artikel 1 van de Wet verontreiniging oppervlaktewateren. Daarnaast dienen besluiten te worden genomen op grond van onder meer de Wet op de Waterhuishouding en natuurwetgeving. Ten behoeve van de besluitvorming moet ook een milieueffectrapport (MER) worden opgesteld. Met deze kennisgeving start de procedure voor de milieueffectrapportage. Door het bevoegd gezag zullen richtlijnen worden vastgesteld waaraan het MER moet voldoen.
Delta verwacht dat de kerncentrale in 2018 in bedrijf wordt genomen.. Er zijn diverse inspraakmogelijkheden gedurende het gehele vergunningentraject. Er is in de startnotitie nog geen keus gemaakt welke technologie (reactortype) Delta gaat gebruiken, behalve dat het om 'generatie 3' gaat, wel dat het in totaal gaat om een vermogen van 2500 MW! (meer dan 5x de huidige kerncentrale in Borssele). Delta verwacht dat dat 4 a 5 miljard Euro zal kosten

Na ruim een half jaar stil gelegen te hebben, wordt de HFR weer opgestart. Weliswaar zonder de reparatie die nodig is om het gasbellen-probleem in het primaire koelsysteem op te lossen, want dat gaat namelijk te lang duren. Omdat een aantal andere productiereactoren voor medische isotopen deze maand stil gelegd worden voor onderhoud, moet volgens exploitant NRG en ook de (zeven!) verantwoordelijke ministers de HFR weer opgestart worden. Hoewel de reactor "niet voldoet aan de vigerende Kernenergiewetvergunning" omdat "de integriteit van het primaire systeem wordt bedreigd" wordt hiervoor een beschikking afgegeven.
De toestemming tot herstart is geldig tot 1 maart 2010 en er zijn voorwaarden aan verbonden. In de beschikking staat dat als er zich "ontwikkelingen ten aanzien van vraag en aanbod op de wereldmarkt voor medische isotopen voordoen waardoor het bedrijf van de HFR minder noodzakelijk is", de vergunninghouder dat onmiddellijk moet melden. Of de reactor dan weer uit bedrijf gaat is niet duidelijk.
In 2010 zal dan de reparatie, waarbij het beton waar de leidingen inzitten weggehakt moet worden, plaatsvinden.

De Raad van State keurt twee vergunningen van Borssele definitief goed. Het gaat om de vergunningen voor de modificatie en het gebruiken van splijtstof met een hoger percentage splijtbaar uranium-235. Die werden in juni 1998 vernietigd door de Raad van State, waarna de procedure opnieuw doorlopen moest worden. De onafhankelijkheid van de Raad van State zelf, door zijn dubbelrol als adviseur van de overheid en als rechter, wordt wel ter discussie gesteld. Maar de Raad oordeelt zelf dat het als rechtscollege wel degelijk bevoegd is om over deze zaak te oordelen: de wetgever (regering en parlement) heeft de Raad van State immers aangewezen om dit soort beroepszaken te behandelen, aldus de Afdeling bestuursrechtspraak.

Nadat eind december ‘98 transporten naar de opwerkingsfabrieken weer zijn toegestaan, vraagt Dodewaard (eigenlijk vervoerder BNFL) onmiddellijk een vergunning aan voor transport via een Nederlandse haven. Minister Pronk maakt in februari 1999 al duidelijk dat er wat hem betreft geen haast is bij het afgeven van de vergunning, maar geeft op 21 juli toch een vergunning af. De bestraalde splijtstof zal in de haven van Vlissingen worden overgeslagen op een schip dat het naar Sellafield zal brengen. Maar op 29 november vernietigd de Raad van State de transportvergunning naar Sellafield, en ook die van de HFR-brandstof naar de COVRA.

De Raad van State beslist dat hoogradioactief afval uit de HFR tijdelijk opgeslagen mag worden in de gebouwen voor laag- en middenradioactief afval bij de Covra. De Raad van State vindt dat de klagers, w.o. Greenpeace, onvoldoende aan hebben kunnen tonen dat de opslag niet kan.

Greenpeace wees er op dat de MTR-2 containers die gebruikt gaan worden, niet in de VS gecertificeerd zijn. De 400 splijtstofelementen zullen in fases van Petten naar Vlissingen-Oost vervoerd gaan worden. Wanneer Greenpeace in beroep gaat tegen de transportvergunning zegt de landsadvocaat op de zitting eind april dat conversie naar laagverrijkt uranium niets meer uit zal maken: het afval moet hier in Nederland opgeslagen worden. Ook Europa (Euratom) wil dat het afval hier blijft: het heeft namelijk een contract met de Covra afgesloten ter waarde van 90 miljoen gulden. En Covra heeft al met een schadeclaim gedreigd. Minister Pronk stelt het afgeven van de transport-vergunning uit tot oktober, maar zegt dat de HFR in elk geval niet gesloten zal worden, hoewel hij eerder verklaard heeft dat de reactor in juli echt gesloten wordt als er dan geen oplossing is. Hij geeft toestemming splijtstofelementen tijdelijk op te slaan in transportcontainers in het HFR-gebouw. Drie-kwart van de Zeeuwen is tegen de opslag.

De regering wijzigt de vergunning van de kerncentrale Borssele. Er wordt een sluitingsdatum in de vergunning vastgelegd: uiterlijk 31 december 2003 moet de centrale dicht. Op 19 januari 1999 gaan de Stichting Borssele 2004+, het KIVI (Koninklijk Instituut Voor Ingenieurs) en enkele werknemers van de kerncentrale in beroep tegen de vergunningswijziging.

De Raad van State geeft Greenpeace, Natuur en Milieu en de Zeeuwse Milieufederatie gelijk en vernietigt de vergunning voor de modificatie van Borssele. Dat betekent dat de gehele modificatie, die inmiddels is afgerond, illegaal is en de kerncentrale zonder de juiste vergunning doordraait. Ook de vergunning voor splijtstof met hogere verrijkingsgraad wordt nietig verklaard. De uitspraak is weliswaar op formele gronden: verzuimd is om het ministeries van Landbouw, en van Verkeer en Waterstaat tot het bevoegd gezag te rekenen, maar daardoor is er niet inhoudelijk gekeken naar de vergunning, aldus Greenpeace. De bedrijfsvoering mag gewoon doorgaan en het kabinet Kok geeft op 4 augustus op de valreep nog een gedoogvergunning.

Veel later dan gepland, ondertekent minister Wijers (EZ) eindelijk de bouwvergunning voor de HABOG, de opslagbunker voor hoogradioactief afval bij de Covra. De vergunning is het jaar daarvoor wegens vormfouten nog vernietigd door de Raad van State. De Covra reageert zeer opgelucht. De HABOG zou al veel eerder klaar zijn, maar de laatste jaren werd uitgegaan van 2001 omdat dan de opwerkingsfabriek in La Hague zegt het afval terug te sturen. De bunker is niet eerder dan 2003 klaar, dus zal gevraagd moeten worden of de opwerkingsfabrieken (naast La Hague ook Sellafield) het afval later terug willen sturen. Het officiële bouwbegin wordt juni 1999 gevierd, maar is dan feitelijk allang begonnen. De bunker wordt 75 meter lang, 45 breed en 20 hoog en gaat 241 miljoen gulden kosten.

Minister Wijers heeft de bezwaren tegen de beperking van de vergunning van de Borssele tot 31-12-2003 ongegrond verklaard. 1781 mensen of rechtspersonen stuurden in totaal 5100 bezwaarschriften tegen de sluitingsdatum. Hij zegt dat tot voor kort in de SEP-plannen altijd is uitgegaan van een levensduur van 30 jaar (dus tot 2003) en de kerncentrale ook volgens de SEP niet nodig is voor de elektriciteitsvoorziening daarna. Zorgen om de veiligheid omdat gekwalificeerd personeel zal vertrekken bij vervroegde sluiting, is volgens hem geen argument; het elektriciteitsbedrijf moet zorgen dat veiligheid niet in geding komt. De klagers kunnen nog naar de Raad van State, maar de EPZ zegt zich er ‘voorlopig’ bij neer te leggen en niet in beroep te gaan: “De directie acht zich gebonden aan de gesloten overeenkomst“, aldus EPZ-directeur Van Meegen. Maar werknemers en ondernemingsraad gaan “massaal in beroep.“ Dat ‘massaal’ valt nog wel mee, in totaal zijn er eind januari negen bezwaren bij de Raad van State binnengekomen.

Op 19 oktober 2006 vraagt Urenco een vergunning aan voor verdere uitbreiding van de uranium verrijkingsfabriek in Almelo. De SP5 moet uitgebreid worden tot 4500 ton scheidingsarbeid per jaar. Op 25 juni komt de ontwerpbeschikking waaruit blijkt dat het bevoegd gezag “voornemens is de aangevraagde vergunning te verlenen”. Ook wordt de vergunning aangevraagd om de SP4 te decontamineren(de SP-3 is ondertussen helemaal afgebroken, nadat die in september 2005 is stilgelegd). Nadat 398 personen en organisaties bezwaar hebben gemaakt, wordt op 15 oktober door het ministerie van VROM de vergunning aan Urenco verleend.