Op 31 oktober geeft Delta-directeur Boerma een interview met het Financieel Dagblad waarin voor het eerst twijfels over een nieuwe kerncentrale: het is economische eigenlijk niet haalbaar zonder financieel steun, onder meer in de vorm van een hoge minimum Co2-prijs. De verwarring neemt toe als de regering meteen reageert en zegt dat dat er niet van gaat komen.
Het is het begin van het einde voor Borssele-2 en Boerma. Een dag na de publicatie van het interview blijkt dat de aandeelhouders zijn geschrokken en ook twijfels hebben over de 'business-case'. Ze zullen niet zomaar over gaan tot het ter beschikking stellen van 100 miljoen -later 60 miljoen voor Fase 1- voor de vergunningsaanvraag (die uiteindelijk ruim 200 miljoen euro zal gaan kosten). Iedereen gaat ervan uit dat het Franse staatsbedrijf EDF, waar immers al een samenwerkingsverdrag mee getekend is, de andere helft zal betalen. In eerste instantie krijgt Delta tot april 2013 -15 maanden- de tijd voor keiharde afspraken met partners. Maar de aandeelhouders gaan zich steeds meer roeren: Vlissingen, Terneuzen en Veere zeggen tegen de investering te zullen stemmen op de aandeelhoudersvergadering op 22 december. Als ook de provincie – de grootste aandeelhouder- het niet meer zeker weet, neemt Delta het zekere voor het onzekere en haalt op 9 december het voorstel tot financiering van de vergunningsaanvraag van de agenda.
Feitelijk is dit het einde, maar dat wordt pas op 22 december bevestigd doordat directeur Boerma ontslagen wordt en de plannen een half jaar worden uitgesteld om de bussiness-case te onderzoeken. EDF blijkt dan ook al afgezien te hebben van participatie.
Bij de aandeelhoudersvergadering wordt door ruim 150 mensen gedemonstreerd tegen de plannen voor een nieuwe kerncentrale. Ook worden er 100.000 kerstkaarten tegen de plannen aangeboden aan Delta.

De ECN houdt weer haar jaarlijkse open-dag. Na jaren van crisis (minder subsidies, inkrimping) klimt het onderzoeksinstituut langzaam uit het financiële dal. Het maakt publiekelijk goede sier met onderzoek naar hernieuwbare energieontwikkeling (wind/zon), maar hoewel steeds op een kleinere schaal, doet het nog steeds onderzoek naar kernenergie. Bij de poort wordt, samen met een antikernergie-ballon, informatie uitgedeeld over de nucleaire projecten van de ECN: de NRG, de HTR, CORA, RAS.

Greenpeace brengt 250 gram sediment en 150 milliliter water aan land bij de kerncentrale Borssele. Het is precies het aandeel dat Borssele heeft in de monsters die Greenpeace naar boven heeft gehaald bij de opwerkingsfabriek in La Hague. Volgens de Nederlandse wetgeving is de radioactiviteit zo hoog dat het radioactief afval is. VROM weigert eerst de boot vanuit Scheveningen te laten vertrekken met het radioactief afval aan boord, maar haalt bakzeil als Greenpeace voet bij stuk houdt: het wil het terugbrengen naar de rechtmatige eigenaren; de kerncentrales. Uiteindelijk geeft VROM Covra de opdracht het afval in ontvangst te nemen en op te slaan. Opwerking staat al lang ter discussie, vooral door de radioactieve lozingen en ook omdat het onnodig is: er is geen markt voor het plutonium. Ook is volgens Greenpeace directe opslag goedkoper dan eerst opwerking en dan opslaan.

Eerste grote demonstratie met ruim 10.000 deelnemers tegen de bouw van Kalkar op het marktplein van dat Duitse dorp. De demonstratie is georganiseerd door (vooral) het Amsterdamse Anti-Kalkar Komitee en wordt vrijwel uitsluitend bijgewoond door mensen uit Nederland. In Duitsland is de anti-kernenergie beweging helemaal niet bezig met de bouw van de snelle kweekreactor. Het Anti-Kalkar Komitee bestaat uit politieke partijen CPN, PSP, PvdA en PPR. Een maand later, op 22 oktober bij een Kamerdebat over kernenergie, worden er 155.000 handtekeningen tegen de kweekreactor aangeboden.

Voor het eerst is er een demonstratie in IJmuiden tegen de dumpingen van Nederlands en Zwitsers radioactieve afval (dat per trein arriveert) dat enkele dagen later moet gaan worden. Een tiental leden van de Stroomgroep Stop kernenergie Haarlem zijn bij het overladen van het afval in het dumpschip ‘Topaz’ aanwezig en de actie haalt het tv-journaal die avond. In de week erna vraagt VMD een verbod op dumpingen en medewerking aan dumping van buitenlands afval.

Door de VMZ (Vereniging Milieuhygiëne Zeeland) worden 3.686 handtekeningen tegen de bouw van een tweede kerncentrale in Borssele aan de voorzitter van de Tweede Kamer aangeboden. Men vraagt opnieuw een algemeen moratorium op kernenergie, en veel meer geld voor onderzoek naar alternatieve energiebronnen.

De Provinciale Staten van Zeeland gaan na lang debat akkoord met de vestiging van Borssele-II. Op 2 november had een meerderheid van het college van Gedeputeerde Staten zich al uitgesproken voor de bouw van een tweede kerncentrale. In Middelburg is op 10 november gedemonstreerd tegen de mogelijke bouw. Ruim 300 mensen lopen mee onder het motto 'Zeeuwen loop voor je leven'. Er worden meer garanties voor de veiligheid voor de Zeeuwse bevolking, zowel wat betreft de veiligheid van de centrale als wel van het radioactieve afval, geëist.

In het gemeentehuis van Almelo wordt het Verdrag van Almelo ondertekend. Het is een overeenkomst bereikt tussen Nederland, Verenigd Koninkrijk en West-Duitsland over het ultracentrifuge verrijkingsproject. Afgesproken wordt dat de landen samen industriële ondernemingen opzetten voor de fabricage van centrifuges en voor de bouw van verrijkingsfabrieken door middel van de ultracentrifugetechniek. In eerste instantie zullen de landen een proeffabriek bouwen met elk hun eigen type centrifuge. In de Bondsrepubliek kan geen proeffabriek worden gebouwd omdat dit wordt verboden door de Parijse akkoorden (die tot eind 1981 van kracht zijn) van oktober 1954 waarin plutonium en tot meer dan 2,1 procent verrijkt uranium uitdrukkelijk worden beschreven als essentiële onderdelen van een atoomwapen waarvan de productie op West-Duits grondgebied niet is toegestaan. Daarom zal de Duitse proeffabriek gebouwd worden op het terrein van de UCN. West-Duitsland heeft dan nog niet eens het Non-Proliferatie verdrag geratificeerd. De Tweede Kamer zal pas in maart 1971 goedkeuring aan het Verdrag van Almelo geven waardoor het in juli 1971 van kracht wordt.
Vijf dagen na de ondertekening van het Verdrag wordt in Almelo een kleine demonstratie gehouden waaraan zo’n 50 mensen deelnemen. Met Pinksteren, in mei, zijn er 2500 mensen op het jaarlijkse ANJV-tentenkamp (dit jaar toevallig) in Almelo die ook tegen Urenco demonstreren.

Enkele actievoerders van Greenpeace hangen op de koepel van de kerncentrale in Borssele grote doeken en schilderen daar grote scheuren op om te laten zien dat openhouden van de kerncentrale onverstandig is. Zo'n 40 activisten kunnen vrij gemakkelijk via ladders over de hekken op het terrein komen, de bewakingsdienst vol verbazing achter zich latend. De activisten zijn verkleed als kernafval-vaatjes en protesteren tegen het opleven van de discussie over kernenergie en de ontkenning van de problemen: Kernenergie is niet veilig, en er is ook geen oplossing voor het afvalprobleem. December 2007 wordt Greenpeace veroordeeld tot het betalen van 140.000 euro schadevergoeding aan de EPZ voor deze actie.

Voor het eerst krijgt Nederland een deel van het afval terug dat sinds de jaren 70 opgeslagen ligt bij de opwerkingsfabrieken in Frankrijk en Engeland. Een trein met een 112 ton wegende container met 28 stalen cilinders vol in glas gegoten kernsplijtingsafval afkomstig uit Borssele komt terug uit La Hague en brengt het afval naar de Covra. Greenpeace-activisten bezetten in de nacht voor de aankomst het dak van de HABOG en laten daar een groot spandoek zakken. Begin november komt het eerste transport van splijtstof uit de IRI (Delft) aan.